O książce: 2020 / Pierwszą osobą, którą zobaczyłam, był mój brat w zwierzęcej postaci, wielka czarna pantera. Następnie na potężnych koniach szybko zbliżał się Naczelny Wódz i jego brat. I patrząc na wściekłą twarz Darhara, przypomniały mi się słowa Dany o bólu. Od razu przyszło zrozumienie, że po tym, co napisałam w liście pożegnalnym podyktowanym przez pokojówkę, nie będzie litości. Pozostało mi tylko błagać na kolanach. Ale wtedy duma księżniczki wzrosła. Odwracając się twarzą do prześladowców, wyprostowała plecy i uniosła podbródek. Nie jestem jakąś wieśniaczką, żeby błagać o litość tego dzikusa. A tym bardziej Książę. Mój brat nie zasłużył na to. Zdradził mnie, sprzedał mnie orkowi. Jednotomowa książka